“Het is me nog niet gelukt om alcoholgebruik in de spreekkamer vaker aan de orde te stellen. Ik kreeg wel wat opmerkingen van patiënten over de actie. Dan moet ik inschatten of dat een gezellig praatje is, of soms een voorzichtige aanzet tot een gesprek. Zo’n actie, met posters enzo, vergemakkelijkt dat gesprek; je kunt er luchtiger over beginnen. Maar door drukte en door het gebruikelijke verloop van consulten, bleef het hierbij. Daarin moet ik zelf een gedragsverandering doorvoeren.
Tijdens mijn werk valt het natuurlijk ook niet op dat ik niet drink. In mijn privésfeer is de discussie wel gaan leven. Bijvoorbeeld tijdens een uitgebreid diner bij vrienden: iedereen aan een lange tafel, bij elke gang een passend drankje … Mijn vrouw en ik dronken water; helaas is er geen goed alternatief. Een tafelgenote vertelde me dat ze vindt dat haar vriend teveel drinkt, maar dat hij dat anders ziet. Ik denk dat veel mensen in een grijs gebied zitten en er niet met elkaar over praten. Bij sigaretten is het duidelijker, bijna niemand rookt er maar één per dag.
De gevolgen van alcohol zouden collectieve kennis moeten zijn, maar voor mijn gevoel is daar op scholen nog niet voldoende aandacht voor. Door kennis te delen én door zelf het goede voorbeeld te geven, kun je gedrag beïnvloeden. Als kinderen slecht eten of veel snoepen is dat met kleine adviezen aan de ouders goed om te buigen. Maar als je als volwassene eenmaal aan roken of drinken gewend bent, is het moeilijker je gedrag te veranderen. Een maand niet drinken maakt dat goed duidelijk. Daarom moet je er genoeg over weten, vóórdat je ermee begint – al op school dus.
Ik denk zeker dat Ik pas een vervolg moet krijgen. Hoe? Dat is even zoeken, maar wel in die groepssfeer. Ik zou graag met partners in de wijk samenwerken: een supermarkt, een school. En liefst gaat één iemand in het gezondheidscentrum het onderwerp coördineren. Die kan kijken bij welke projecten we kunnen aanhaken – we hoeven het wiel niet zelf uit te vinden.”
tekst: metgeenpen.nl