Opeens was ze met pensioen! Gewaardeerd fysiotherapeut en manueel therapeut Marianne stopte per september van dit jaar met werken. Ze werkte 30 jaar in de wijk. Ze vertelt hoe ze dat heeft ervaren en wat haar nu allemaal bezighoudt (véél, kan ik al verklappen!).
Met pensioen
Dat ging inderdaad enigszins geruisloos. Maar de patiënten waren wel voorbereid. Er was geen groot afscheid in de praktijk. Dat kon nu natuurlijk niet vanwege COVID-19 maar het beviel me ook wel zo; ik houd niet zo van in the picture staan. Het past wel bij mij om met niet veel tamtam te vertrekken.
Ruud (van der Lingen, mijn man) en ik zijn ongeveer tegelijk begonnen met huisartsen Wietze Eizenga, Mattijs Numans en Mieke van Dillen. Ruud iets eerder dan ik (in 1987), ik startte in 1990. Sinds die tijd heb ik samen met Ruud gewerkt en dat voelde altijd goed. Toen de kinderen klein waren, konden we om de beurt vrij nemen. Soms moest er wel eens een kind mee naar de praktijk.
Wat vond je het leukst
In het begin heb ik veel kinderen veel behandeld, dat deed ik daarvoor ook in een praktijk in Maarssen. Verder vond ik het meteen leuk om te werken met de wervelkolom te werken met wervelkolom gerelateerde klachten en ik vind klachten van handen en voeten ook leuk om te behandelen. In de loop van de tijd ben ik dat steeds meer gaan doen. De opleiding Manuele Therapie ben ik gaan doen in 1994. In eerste instantie was dat een praktisch besluit om die opleiding te volgen, maar ik vond het vanaf dag 1 leuk. Was toevallig, maar paste perfect bij me. De kritische houding en waarom een klacht ontstaat werd je daar aangeleerd en is zeer belangrijk om je vak goed te kunnen uitoefenen.
De wijk
Uiteindelijk heb ik in mijn werk bij wijze van spreken mensen van 0-100 gezien. De oudste patiënt was 98 jaar. Zij is vorig jaar overleden. Ik heb van haar ook via de dochter een mooi engeltje uit haar collectie gekregen na haar overlijden. Dat heb je met meer mensen: je voelt verbinding en die heeft een diepe betekenis. Die komen weer in mijn gedachten op rond de periode dat ze overleden zijn. Dat zijn cadeautjes, die mensen hebben een speciaal plekje in mijn hart. Dat is waarvoor je al die jaren gewerkt hebt. Doordat ik hier 30 jaar werkte, ken ik ook hele families. Een 15-jarige die ik destijds heb behandeld die nu zelf als moeder met haar kinderen komt. Met sommigen bouw je zo’n mooie band op.
Wat doe je nu allemaal?
Ik ben begonnen met de garage opruimen. En ik heb een kluscursus gedaan, heb me zelfs alweer opgegeven voor de volgende. Timmeren, boren, zagen. Dat vind ik leuk: iets maken. Een schoenenrek bijvoorbeeld. Voor alle schoenen die buiten bij de deur staan.
Ook ga ik een cursus filosofie en Griekse mythologie doen. Ik lees er al veel over. En ik sport vaak, ben met mijn hond een cursus aan het doen, werken in de tuin. Aan beweging en sport geen gebrek. Ik lees graag, ga naar de film of een museum. Ik heb zoveel interesses en ik heb er nu tijd voor. Blijf in beweging op meerdere gebieden.
