“Ik leef nog, ha ha! Nee, ik heb natuurlijk geen druppel gedronken. Als ik ergens aan begin, hoe moeilijk ook, dan maak ik het af. Maar ik heb best enige verleiding gehad. Mijn agenda bleek vol te staan met eetafspraken en andere gelegenheden.
Zo’n alcoholvrije periode geeft leuke discussies op feestjes. Een nicht van me gaf een verjaardagsborrel. ‘Zin in een drankje?’ vroeg ze ongeveer zodra ik binnenkwam. Maar ik zwaaide met mijn polsbandje en zei: ‘Ik pas!’ Die kreet gebruik ik letterlijk. In het gesprek dat volgde beweerde iedereen dat ‘ie mínstens een maand zou kunnen stoppen. Maar niemand had natuurlijk
zin dat ook te doen. Veel mensen kenden de actie overigens wel. Ik sprak later iemand die vertelde dat ze elk jaar een maand stopt, als een soort zelftest.
Ook toen mijn zoon zijn voetbalelftal over de vloer had voor een paar biertjes voordat ze uitgingen, was er gelijk een leuke dynamiek. ‘Zin om mee te doen?’ vroeg ik die jongens. Hoongelach was mijn deel. Maar toen ze er even over nadachten, vonden ze het allemaal wel een goeie actie. Dat vind ik toch hoopgevend.
Het lastigste was wel toen ik een oude oom van me bezocht in een verpleeghuis. Een vriendin kwam langs en haalde prompt een fles wijn tevoorschijn. Of wij even wilden proeven of ze die op haar verjaardagsfeest kon schenken. ‘Ik pas,’ zei ik weer. Ze snapte gelukkig wel dat ik ook niet een paar slokjes wilde nemen.
Ik heb eigenlijk niet het gevoel gehad dat ik iets miste, deze week. Het is er ook een goede tijd voor, je moet dit niet rond Kerst doen, bijvoorbeeld. Ik heb een alcoholvrij biertje gedronken, dat smaakte lang niet slecht. En fris water is ook best aangenaam. Het scheelt dat mijn vrouw solidair is. Toen mijn zoon kwam eten, zette hij bij het tafeldekken een fles wijn op tafel. Maar mijn vrouw zei: ‘Dat doen we nu maar even niet.’ Het zou toch een beetje raar voelen als zij wijn zou drinken en ik water. Op zulke momenten voel je goed dat sociale element dat er aan alcohol zit.”
tekst: metgeenpen.nl